Manevî Diriliş için en güzel fırsat gece hayatıdır. Gece saatleri, günlük hayatın problemlerinden ve meşgalelerinden uzak, gönül huzuru ve sükûnetin hakim olduğu saatlerdir. Gece, Kur’anda dikkat çekilen, önemine binaen “Vel-leyli” ifadesiyle Cenab-ı Hakk’ın üzerine yemin ettiği nefsî murakabe ve tefekkür saatleridir.

Peygamberimiz’in Sünneti’nde gecenin ihyası’nın apayrı bir yeri vardır. Gece ibadeti O’nun için vacip, ümmeti için sünnettir. Dolayısıyla Efendimiz’in ibadet ve taatle geçirmediği gece yoktur. O’nun gece hayatı teheccüd, tefekkür ve tezekkürle doludur.

Gecelerin ihya edilmesi yani tamamen uyku ve gafletle geçirilmemesi, bunun yerine gecelerin canlandırılması, değerlendirilmesi, gecelerin ibadet ve taatle, teheccüd namazı ve Kur’an tilâvetiyle, zikir ve murakabe ile renklendirilmesi istenmektedir bizlerden.

“Hz. Aişe validemiz anlatıyor: Ramazan’ın son on günü girdiğinde Peygamberimiz geceyi ihya eder, (gece ibadeti için) aile halkını uyandırırdı”.[4]

24 saat içerisinde Rabbimize ayırdığımız özel bir murakabe ve muhasebe saati yoksa gecelerimiz ölüdür, gafletle geçen ölü gecede Rabbimize ayıracağımız bir saat, ölü toprağa ektiğimiz ve her gün suladığımız bir fidan gibi hayatımıza renk getirecektir.